شب مهتاب

شب از مهتاب سر میره

تمام ماه , تو آبه

شبیه عکس یک رویاست

تو خوابیدی , جهان خوابه

زمین دور تو می گرده

زمان دست تو افتاده

تماشا کن , سکوت تو

عجب عمقی به شب داده

تو خواب انگار طرحی از

گل و مهتاب و لبخندی

شب از جایی شروع میشه

که تو چشمات و می بندی

تو را آغوش می گیرم

تنم سر ریز رویا شه

جهان قد یه لالایی

توی آغوش من جا شه

تو را آغوش می گیرم

هوا تاریک تر میشه

خدا از دست های تو

به من نزدیک تر میشه

تمام خونه پر میشه

از این تصویر رویایی

تماشا کن , تماشا کن

چه بیرحمانه زیبایی

 (داریوش)

جنگل شب

سکوت شب ندا میده

       نوای برگ چه نمناکه

           صدای پیچک تنهاست:

                هوای شهر چه غمناکه

                        چشای بیشه تو رویا

                             میاد دور تو میگرده

                               صفای سبز این تصویر

                                   بدون تو چقدر زرده

                                    چشای خیس یک ماهی

                                    بدون خواب،پر از ماهه

                                    گل و لبخند هر مهتاب

                                 پر از آب و پر از آهه

                              خدای جنگل رویا

                         پیش هر بوم و هر بیشه

                     نسیم صبح و می فرسته

              میگه بی غصه هم میشه

         میشه اشک رو به بارون داد

    واسه مرواریدآ جون داد

   میشه از دستای مهتاب

     واسه پروانه ها نون داد  

 ­­­­     تموم بعد یک لبخند

           یا که گلبرگ یک مریم

             واسه تنهایی هام بس بود

                 واسه اشک های بی گریم

                      مث رودخونه میمونه

                          نگاه خالی و سردم

                           با این احساس محسوسم

                             واسه بی اشکی میخندم

نوشته شده در دو شنبه 2 اسفند 1389برچسب:,